Jorge Luis Borges - Anlar..

Ne de güzel anlatmış geçmişle olan imtihanını.. İnsan yaşlanınca anlıyor değil mi aslında gerçekten üzülmemizi hak etmeyecek şeyleri, mutlu olduğumuzda bütün içtenliğimizle içimizden gele gele sevincimizi yaşamamız gerektiğini, hayallerimizin çok saçma denilmeyecek kadar gerçek olabileceğini, iyiliğimizi bi kere bile düşünmüş olanın gönülden sarılmamızı hak ettiğini ve kendimize vermemiz gereken değeri... Mutluluğun kendimizde olduğunu.. 

hayat ne sandığımız kadar uzun

ne de hızlıca geçen bir günün habercisi kadar kısa..

hayat yaşamayı bildiğimiz kadardır

sayfaları çevire çevire es geçtiğimiz kadar

Jorge Luis Borges daha iyi anlatmış ANLAR.. demiş anlar gelmiş geçmiş 85 olmuş o, bize elimizdeki mücevherin (zamanımızın) farkına varmamızı sağlamak için almış kalemini eline, Allah mekanını cennet eylesin.. Biz de şanslıymışız ki yıllar sonra onun bu satırlarıyla karşılaşmışız öyle değil mi.. Velhasilkelam dostlar vaktimiz varken hadi bi silkelenelim kendimize gelelim hayat hayattır onu güzelleştirelim !!

ANLAR..

Eğer, yeniden başlayabilseydim yaşamaya,

İkincisinde, daha çok hata yapardım.
Kusursuz olmaya çalışmaz, sırtüstü yatardım.
Neşeli olurdum, ilkinde olmadığım kadar,
Çok az şeyi
Ciddiyetle yapardım.

Temizlik sorun bile olmazdı asla.
Daha çok riske girerdim.
Seyahat ederdim daha fazla.
Daha çok güneş doğuşu izler,
Daha çok dağa tırmanır, daha çok nehirde yüzerdim.
Görmediğim bir çok yere giderdim.
Dondurma yerdim doyasıya ve daha az bezelye.
Gerçek sorunlarım olurdu hayali olanların yerine.
Yaşamın her anını gerçek ve verimli kılan insanlardandım ben.
Yeniden başlayabilseydim eğer, yalnız mutlu anlarım olurdu.
Farkında mısınız bilmem. Yaşam budur zaten.
Anlar, sadece anlar. Siz de anı yaşayın.
Hiçbir yere yanında termometre, su, şemsiye ve paraşüt almadan,
Gitmeyen insanlardandım ben.
Yeniden başlayabilseydim eğer, hiçbir şey taşımazdım.
Eğer yeniden başlayabilseydim,
İlkbaharda pabuçlarımı fırlatır atardım.
Ve sonbahar bitene kadar yürürdüm çıplak ayaklarla.
Bilinmeyen yollar keşfeder, güneşin tadına varır,
Çocuklarla oynardım, bir şansım olsaydı eğer.
Ama işte 85′indeyim ve biliyorum…
ÖLÜYORUM…

* Jorge Luis Borges