Nasılsınız bakalım ?? Ben iyiyim çok şükür.. Ev iş koşturmaca gidiyor. Zaman çok hızlı akıyor, belki de zalımın İstanbulu yüzündendir bilmiyorum ama son zamanlarda çoğu insanın dilinde " zaman bulamıyorum, zamanım yetmiyor " cümleleri.
Eskiden niye böyle değildi ! leri şöyle açıklayabiliriz heralde; İnsan büyüyünce alışkanlıları istekleri yaptıkları yapacakları değişiyor sorumluluklar artıyor. Çocuk değiliz ki yediğimiz önümüze gelsin, çamaşır bulaşığımız yıkansın, bizim yerimize düşünülsün-yapılsın bize sadece oynamak gülmek eğlenmek kalsın..
Büyüdük ey ahali !, kimse bize haber vermemiş. 'Kendi ayaklarımın üzerinde durucam ben' dediğimiz günden beri hem de.. O zamanlar ne tatlı gelirdi dimi ? Kendi paranı kazanma, kendi evinde oturma, gezme eğlenme, her istediğini kendin yapma düşüncesi. O zaman kimse sana karışamayacaktı, tek başına olacaktın, hakimiyet sen de olacaktı, geç yatacaktın, istediğin zaman yemek yiyecektin, evi toplamayacaktın tın da tın.. Eee oldu bunlar, ailen seni güzelce salıverdi özgürlüğe. Evlendin de belki. Geri dönüp baktın şimdi, ne gördün ? Sırtında, arkanı göremeyeceğin kadar yük ?
Hayatın gerçeklerinden bahsediyoruz aslında, başta insan olarak hayatta kalabilmek zor ama kadın olmak daha da zor değil mi ? Annemizin babamızın bizim üzerimizden aslında ne kadar da büyük bir yük aldığını çook sonraları fark edebiliyoruz. Keşke ailemin yanından o kadar da erken yaşta ayrılmasaydım diyenleri biliyorum. İşte o hevesler bir anda hızlıca geçiyor ve sonunda hızlı büyüyoruz :) Artık erkenden edinilmiş sorumluluklarımız var. Evet tabi ki de bir kadın ayaklarının üzerinde durmalı, bunun için çaba göstermeli ama o aile rahatlığından sıcaklığından anne-babanın kucağından o kadar da erken kopmamalı sanırım.
Belki de içten içe sesimi duyurmak istediğim, hani liseyi bitirir bitirmez büyüdüğü şehirden gitmeyi planlayan, üniversiteyi başka şehirlerde okumak isteyen, yönlendirilmeyi reddeden burnunun dikine giden bi kesim vardır ya haaa işte onlar sanırım. Bilemiyorum...
Aslında çok farklı bi yazı yazacakken çıkan konuya da hayret ediyorum şu anda :) Gayet kendiliğinden gelişen bi post oldu, demek ki birilerine gidesi varmış bu yazının :D İçimden geldi yazdım, pişman değilim dermişimm ne eğlendim iki dakka da ya :D Bu fotoğrafta benden size gelsin, sevdikleriniz heeep yanınızda yamacınızda olsun.. Hadi kalın sağlıcakla ...
Eskiden niye böyle değildi ! leri şöyle açıklayabiliriz heralde; İnsan büyüyünce alışkanlıları istekleri yaptıkları yapacakları değişiyor sorumluluklar artıyor. Çocuk değiliz ki yediğimiz önümüze gelsin, çamaşır bulaşığımız yıkansın, bizim yerimize düşünülsün-yapılsın bize sadece oynamak gülmek eğlenmek kalsın..
Büyüdük ey ahali !, kimse bize haber vermemiş. 'Kendi ayaklarımın üzerinde durucam ben' dediğimiz günden beri hem de.. O zamanlar ne tatlı gelirdi dimi ? Kendi paranı kazanma, kendi evinde oturma, gezme eğlenme, her istediğini kendin yapma düşüncesi. O zaman kimse sana karışamayacaktı, tek başına olacaktın, hakimiyet sen de olacaktı, geç yatacaktın, istediğin zaman yemek yiyecektin, evi toplamayacaktın tın da tın.. Eee oldu bunlar, ailen seni güzelce salıverdi özgürlüğe. Evlendin de belki. Geri dönüp baktın şimdi, ne gördün ? Sırtında, arkanı göremeyeceğin kadar yük ?
Hayatın gerçeklerinden bahsediyoruz aslında, başta insan olarak hayatta kalabilmek zor ama kadın olmak daha da zor değil mi ? Annemizin babamızın bizim üzerimizden aslında ne kadar da büyük bir yük aldığını çook sonraları fark edebiliyoruz. Keşke ailemin yanından o kadar da erken yaşta ayrılmasaydım diyenleri biliyorum. İşte o hevesler bir anda hızlıca geçiyor ve sonunda hızlı büyüyoruz :) Artık erkenden edinilmiş sorumluluklarımız var. Evet tabi ki de bir kadın ayaklarının üzerinde durmalı, bunun için çaba göstermeli ama o aile rahatlığından sıcaklığından anne-babanın kucağından o kadar da erken kopmamalı sanırım.
Belki de içten içe sesimi duyurmak istediğim, hani liseyi bitirir bitirmez büyüdüğü şehirden gitmeyi planlayan, üniversiteyi başka şehirlerde okumak isteyen, yönlendirilmeyi reddeden burnunun dikine giden bi kesim vardır ya haaa işte onlar sanırım. Bilemiyorum...
Aslında çok farklı bi yazı yazacakken çıkan konuya da hayret ediyorum şu anda :) Gayet kendiliğinden gelişen bi post oldu, demek ki birilerine gidesi varmış bu yazının :D İçimden geldi yazdım, pişman değilim dermişimm ne eğlendim iki dakka da ya :D Bu fotoğrafta benden size gelsin, sevdikleriniz heeep yanınızda yamacınızda olsun.. Hadi kalın sağlıcakla ...
Hiç yorum yok :
Yorum Gönder
Yorum yazarak vakit ayırdığınız için teşekkürler :))